Baby's vangen...

Hello!

Vandaag weer een blog vanuit Ghana. Afgelopen week stond ik op Maternity ward, de kraamafdeling. Samen met Anette hebben we een week meegelopen op deze afdeling en ik vond het super interessant. De eerste dag kwamen we binnen en tijd om ons voor te stellen hadden we niet want we konden direct meekijken bij een bevalling. De vrouw had al 10cm ontsluiting maar werd ingeknipt en schreeuwde het uit. Dit mocht niet van de midwife en ze kreeg een paar fikse klappen. Het kindje was verder helemaal gezond en worden hier na de bevalling direct gewassen en alle huidsmeer wordt verwijderd i.v.m. de tempratuur hier. Verder was het niet heel druk die dag en hebben we veel gezeten, niks gedaan, gekletst en op facebook gezeten.
De tweede dag mocht ik meekijken bij een keizersnede, wat natuurlijk super interessant was. Mee de operatie kamer op, andere jas en broek aan,(pieten)mutsje op en een mondkapje voor en ik was er klaar voor! Ik had niet genoeg gegeten die ochtend en dat merkt ik direct, ik werd al dizzy voordat er überhaupt iets was gebeurt. Na eventjes te hebben gezeten ging het weer goed en heb ik toch nog veel mee kunnen krijgen van de operatie. Er werd hard aan het kind getrokken, je zou het hoofd eraf trekken, niet gebeurt gelukkig. Ook dit kindje was een gezond kindje en ik mocht haar weer mee terugnemen naar de afdeling. Hier heb ik haar gewogen en gewassen en toen de moeder terug was werd het kind bij haar op bed gelegd. Ook waren er een paar normale bevallingen die dag. Een van de vrouwen stopte met persen toen het kind er bijna was, dit is natuurlijk gevaarlijk en ze kreeg er letterlijk ook goed van langs van een van de midwifes, het is maar goed dat ze hier niet zo snel blauw zijn ;)

Donderdag kwamen we op het werk en toen zagen we dat een vrouw een miskraam had gehad. Het kindje was helemaal volgroeid maar erg klein en ze hadden het gewoon in een po gelegd. Dit vond ik erg respectloos, maar hier is dat blijkbaar heel normaal. Wanneer een kind is overleden word deze in een doos gelegd op de gang totdat de moeder het kindje meeneemt om ergens te begraven.
Vrijdag leek eerst niet heel erg druk te worden en het leek erop dat we niks gingen doen die dag. Maar halverwege de ochtend waren er 2 keizersneden waarbij we allebei mochten meekijken. Ik had deze ochtend wel goed gegeten en had gelukkig ook nergens last van tijdens de operaties en ik heb ze helemaal kunnen volgen. Ik keek een beetje verbaast toen de arts opeens de azonto begon te dansen, maar ik vind het heerlijk. Ik kan er echt van genieten dat iedereen hier zomaar opeens uit het niet kan beginnen te dansen, zonder zich ook maar voor iets of iemand te schamen. Een van de vrouwen bij wie een keizersnede werd gedaan was heel erg dik en Anette en ik waren ervan overtuigd dat ze een tweeling zou krijgen. Eenmaal aangekomen bij de operatiekamer moesten we heel hard lachen toen we hoorden hoe het nu allemaal precies zat. Het was gewoon 1 baby, een premature zelfs, in een hele dikke vrouw, hilarisch!

Afgelopen week was de familie van Jessica op bezoek, dus onze avonden zagen er iets anders uit dan dat we gewent waren. We kookten nu voor 10 mensen en we hebben 2 avonden bij het guesthouse van Jess’ familie gegeten wat ook erg gezellig was. Woensdag zijn we naar Sunyani geweest om ons visum te verlengen en te zwemmen met z’n allen. Hiervoor ging ik een pakketje ophalen dat ik van thuis had gekregen en dat was een stuk meer werk dan verwacht. Alles werd uitgepakt en gecontroleerd dus echt een verassing wat het toen niet meer… Ondanks dat er in Nederland al aardig wat voor de verzendkosten was betaald moesten we nu natuurlijk nog weer wat betalen en het uitrekenen van dat bedrag koste dat mens wel 10 minuten! Hoe moeilijk kan het zijn een paar getallen intikken op een rekenmachine. Na een half uur kon ik eindelijk m’n pakketje meenemen en genieten van alle lekkere en leuke dingen die hierin zaten, bedankt!!!
Het verlenen van ons visum ging ons dit keer ook een stuk beter af dan in Nederland. We werden goed geholpen, niet uitgescholden en we waren direct aan de beurt. Soms word je vergeleken met mensen waarvan je denk, hoe kom je er op! Een van de medewerkers vond me op Celine Dion lijken, lijk ik echt zo oud??? :P
Na een uurtje konden wij ook eindelijk richting het zwembad, dat vol lag met allemaal witjes dit keer. Natuurlijk hebben we weer heerlijk kunnen lachen om de spartelende Ghanezen, maar ook om elkaar. Jessica en ik werden met stoel en al in het water gegooid, gelukkig is niemand verzopen en de stoel staat weer op de kant ;). s ’Avonds hebben we weer heerlijk bij het zwembad gegeten, pizza!
Vrijdag ochtend is Jess’ familie weer vertrokken, maar niet voordat de vrouwen ons hele huisje onderhanden hadden genomen en de boel hadden schoon gemaakt. Die waren flink geschrokken van de rotzooi die we hadden, we lijken toch meer op de slonzige studenten dan we zelf vonden, haha! (hoewel ik het zelf nog wel vond mee vallen ;))

Afgelopen weekend hebben we niet veel gedaan, beetje hangen, niks doen en veel slapen. Ook wel eens lekker na een druk weekje. Volgend weekend gaan we naar het hand in hand project. Dit is een organisatie die onderdak geeft aan gehandicapte kinderen en waar je als toerist op vakantie kunt. Je kunt aan het zwembad zitten, maar mag ook meehelpen met activiteiten die voor de kinderen worden georganiseerd, we zijn erg benieuwd!

Tot snel!!

X Matje