Tweede poging out reach en gehandicapten knuffelen

Goodafternoon!

Afgelopen week stond ik op orthopedic ward, veel gebroken benen, O- en X-benen en wondbehandeling. De eerste dag moest ik wel echt even wennen aan de afdeling. Het is erg groot en het ligt ook stamp vol, bijna alle bedden zijn in gebruik. De schoonmaak is dus ook erg veel en dan is het dus ook niet erg dat de fysiotherapie studenten komen om te helpen met de schoonmaak. Naast de schoonmaak heb ik ook medicatierondes gedaan en meegekeken en geholpen met de wondbehandeling, ik hoop dat ik het volgende week zelf mag doen ;). Naast deze dingen was er over het algemeen niet heel veel te doen op de afdeling, en ik heb dus ook veel gezeten en heel wat Ghanese films gezien. Niet echt van Nederlandse kwaliteit, maar het is wel tijd dodend en dat scheelt, altijd beter dan zitten en niks doen.

Dinsdag heb ik samen met Jess nog een dagje out reach gedaan, omdat we allebei ziek waren tijdens de out reach-week en we maar 1 dagje zijn mee geweest. We hebben hier onze voorlichting gegeven, kinderen gewogen, geholpen bij de immunisatie en administratie. Ook hebben we net als de vrouwen hier een kindje op onze rug gedragen. Wij Nederlanders hebben natuurlijk niet net zo’n kont en zulke borsten als de Ghanese vrouwen en het kind zat dus ook een stuk minder stabiel op onze rug. Het zakt je voor je gevoel bijna langs je benen naar beneden. Als je de doeken maar strak genoeg aantrekt blijft het kind redelijk hangen, maar een behoorlijk achterwerk zit volgens mij toch een stuk comfortabeler voor het kind dan die van ons ;).

Vrijdag waren Jess en ik vrij en hebben we ons huisje schoon gemaakt en de tassen ingepakt, klaar voor een weekendje Nkoranza. Hier hebben we het ‘hand in hand’ project bezocht dat is opgezet door Nederlandse en zorgdraagt voor gehandicapte kinderen die niet meer door hun ouders kunnen worden verzorgt of te vondeling zijn gelegd. We kwamen laat aan en hebben op de avond van aankomst nog wat gegeten en zijn op tijd naar bed gegaan. We sliepen in een soort rond kabouterhuisje en we hadden een openlucht wc en douche. Dat is nog eens iets anders dan we in Nederland gewent zijn. K heb zelfs in de regen op de wc gezeten, maar als je echt nodig moet maakt je dat niet zo veel uit ;). Ook het buiten douchen is toch wel iets anders dan we gewent zijn, maar het viel me heel erg mee, koud is het hier toch niet ..

De volgende ochtend hebben we na het ontbijt (met HAGELSLAG :D) in de speeltuin gespeeld met de kinderen, wat ze helemaal geweldig vonden om te doen. Onze kleren moeten nu wel in de was, maar het was erg leuk om op deze manier kennis te maken met de zorg voor gehandicapte kinderen hier in Ghana, je moet er wat voor over hebben…

Hierna kwamen we er achter dat het zwembad toch iets anders was dan we ons hadden voorgesteld. Er zat ongeveer 20 cm water in en of het schoon was vraag ik me ook af, hier hebben we dus ook vriendelijk voor bedankt. Later die middag hebben we even het terrein over gelopen om alles te bekijken en hebben we meegekeken bij het ‘muziek en dans’- uurtje. Leuk om te zien hoe ze kunnen genieten van muziek en dans en hoe deze kinderen hier helemaal in op kunnen gaan. Tot ze obruni’s zien, dan hangen er opeens een stuk of 3 kinderen om je nek die allemaal geknuffeld willen worden of op je rug willen meeliften. Ook zijn we nog even het dorpje in gegaan om wat dingen te halen en hebben we kort meegekeken bij een begrafenis. Die gaan er hier een stuk feestelijker aan toe dan in Nederland en alles is buiten en iedereen kan/mag erbij komen staan. Raar, maar toch ook wel weer mooi om te zien hoe hier toch op een heel andere manier met de dood wordt om gegaan dan wij in Nederland gewent zijn.
’s Avonds hebben we heerlijk buiten gezeten, spelletjes gedaan en genoten van een soort mini vakantie hier in Ghana. De volgende ochtend hebben we na het ontbijt en het inpakken van onze tassen een taxi genomen en zijn we weer richting Duayaw Nkwanta gegaan, op naar ons eigen huisje. Omdat de taxi’s geen gas konden krijgen moesten we 3x overstappen voor we thuis waren (ze wilden geen lange afstanden rijden), maar het bleek wel een stuk goedkoper te zijn dan een rechtstreekse taxi, dat gaan we dus vaker doen!
Nu ga ik even lekker relaxen, niet te veel doen en mezelf voorbereiden op een tweede weekje orthopedic ward.

Groetjes en heel veel liefs vanuit Ghana
Mathilde