General ward en een avontuurlijk weekend
Door: Mathilde
Blijf op de hoogte en volg Mathilde
29 Oktober 2012 | Ghana, Duayaw Nkwanta
Goedenavond!
Afgelopen week heb ik voor m’n tweede week stagegelopen op General Ward. Ik hoefde dus niet opnieuw mezelf voor te stellen en de afdeling verkennen maar kon direct aan de slag. Deze week verliep het stagelopen dus ongeveer het zelfde als vorige week, natuurlijk heb ik wel weer nieuwe dingen meegemaakt en geleert maar ik hoefde niet opnieuw te beginnen…
Deze week begon wel heftig want er overleed een (nog jonge) vrouw maandagochtend. Nadat ze haar medicijnen had gekregen leek het alsof ze hierin stikte. Ze werd weer terug gelegd op bed en er gebeurde verder niet veel. Ik vroeg of ik iets kon doen want het voelde verschrikkelijk dat die vrouw daar lag dood te gaan en er niks gedaan werd. Er werd gezegd dat ze de middelen niet hadden en dus niets konden doen, een collega duwde 5x op haar borst om te kijken of dit hielp maar hield hier ook snel weer mee op . Later kwam een andere collega binnen rennen en die begon opeens met reanimeren en liet de zuurstoffles halen. Alles overrompelde me een beetje en omdat dingen snel moeten gebeuren werd er in het twi gepraat en kon ik er dus niet veel van verstaan, ook stonden er nog een stuk of 6 studenten omheen die ook meekeken en de zus van de vrouw werd weggestuurd. Na een tijd te hebben gereanimeerd en zuurstof te hebben toegediend, is de vrouw toch overleden. Haar zus werd er bijgehaald en verteld wat er was gebeurt, ze liet niets van haar verdriet merken op het moment dat ze binnen was, maar toen ze weg liep hoorde ik haar hard huilen en schreeuwen. Nadat de vrouw was afgelegd en een van de studenten samen met ons had gebeden voor deze vrouw en haar familie, ging iedereen weer verder met de dingen die op de afdeling moesten gebeuren. Het was heftig om te zien, maar nu weet ik wel hoe dit soort dingen er hier aan toe gaan en hoe verschillend er door collega’s op bepaalde situaties kan worden gereageerd.
Verder heb ik deze week weer wondbehandeling gedaan, medicatie klaargemaakt en toegediend, insuline toegediend en geassisteerd bij een katheterisatie, een leerzame week dus!
Deze week heb ik gebakken planteen en yam geproefd tijdens het werken, ik kan je zeggen dit smaakt een stuk beter dan de koko van vorige week!!
Afgelopen weekend zijn we ook langs een kleermaker geweest en nu worden er 4 Ghanese jurken voor ons gemaakt. Volgende week kunnen we ze ophalen, foto’s zien jullie hier vast nog wel van. Ook heb ik weer post gekregen vanuit Nederland, waaronder de brieven uit groep 8. Ze hangen in onze kamer hoor, en ze vrolijken de boel aardig op (zie foto), bedankt!
Gisteren zijn we naar de Fiema monkeys geweest en naar de Kintapo waterafalls. De reis hiernaar toe was al een groot avontuur. De wegen waren erg slecht, nat, blubberig en we hebben een paar keer bijna vastgezeten en dat wil je niet midden in the middle of nowhere…
Na onze hobbelige rit kwamen we eindelijk aan bij de Fiema monkeys en hebben we ons eerst aangemeld voor we naar het dorpje met de aapjes konden. De geschiedenis hiervan zegt dat de mensen die in dit dorp woonden waren veranderd in apen door de chief van het dorp. Deze chief werd vermoord en heeft ze nooit meer terug veranderd in mensen, dus de apen die hier rondliepen zijn eigenlijk mensen en kunnen je ook verstaan, denken de mensen hier. Ik geloof er niet zo veel van, maar dan weten jullie ook het verhaal achter dit apendorpje ;)
Nadat we dit hebben gehoord zijn we richting het bos gelopen waar de aapjes zaten. Voordat we de aapjes zagen, zagen we dat onze gids een goeie uitglijder maakte op een van de modderige paden, Jessica en Anette kwamen niet meer bij! Nadat hij weer overeind stond en was bijgekomen van de schrik, mochten we de aapjes bananen geven. Ze komen heel dicht bij en eten gewoon uit je hand (als je de banaan goed vasthoud anders ben je hem helemaal kwijt), ze zijn totaal niet bang voor mensen. Een van de apen sprong al tegen Jessica op om haar bananen uit de handen te graaien, hilarisch, 2 aapjes die knuffelen.
Na de Fiema monkeys zijn we richting de Kintampo waterfalls gegaan. Eerst weer een hele trip over slechte wegen, we moesten zelfs 2x uitstappen omdat de auto anders te zwaar was en niet door de modder en gaten in de weg kwam (volgens mij worden we al weer wat dikker :P). Toen we daar aankwamen zagen we dat ze ook hier in Ghana aan discriminatie doen. Wij moesten 2 Cedi meer betalen dan de Ghanezen!! Maar vooruit, we waren hier niet voor niks helemaal naartoe gehobbeld en dus hebben we toch maar gewoon betaald. Nadat onze jonge gids (12 jaar!) ons langs de eerste 2 watervallen had geleid zijn we naar de derde en grootste waterval gegaan. Het was hier poepie druk en t zag zwart van de Ghanezen met 2 witjes ertussen.. Er zaten 2 Duitse meiden in het water en daarom heen natuurlijk allemaal Ghanese jongens. Wij hadden geen droge kleren mee, en dat vond ik ook geen probleem. Het water zag er vies uit en ik zou ook niet graag met zoveel publiek om me heen willen badderen. Het was erg mooi om de watervallen te zien, en we hebben ook heerlijk gelachen om de spartelende Ghanezen die er waren.
De terugweg durfden we niet te slapen, hoe moe we ook waren omdat onze chauffeur verschrikkelijk hard reed en ondanks dat zelf bijna in slaap viel. We hebben hem goed in de gaten gehouden, maar helaas zagen we toch een drempel over het hoofd. Jessica, Anette en ik zaten met onze koppen tegen het dak, die was toch harder dan we hadden verwacht… Gelukkig zijn we veilig thuis aangekomen en hebben we die nacht goed geslapen, wat wil je na zo’n avontuurlijke dag!
Gisteravond hadden we een heerlijke Nederlandse avond met boer zoekt vrouw, cola en chips! Hoe Nederlands kun je het hebben…
Liefs Mathilde
Afgelopen week heb ik voor m’n tweede week stagegelopen op General Ward. Ik hoefde dus niet opnieuw mezelf voor te stellen en de afdeling verkennen maar kon direct aan de slag. Deze week verliep het stagelopen dus ongeveer het zelfde als vorige week, natuurlijk heb ik wel weer nieuwe dingen meegemaakt en geleert maar ik hoefde niet opnieuw te beginnen…
Deze week begon wel heftig want er overleed een (nog jonge) vrouw maandagochtend. Nadat ze haar medicijnen had gekregen leek het alsof ze hierin stikte. Ze werd weer terug gelegd op bed en er gebeurde verder niet veel. Ik vroeg of ik iets kon doen want het voelde verschrikkelijk dat die vrouw daar lag dood te gaan en er niks gedaan werd. Er werd gezegd dat ze de middelen niet hadden en dus niets konden doen, een collega duwde 5x op haar borst om te kijken of dit hielp maar hield hier ook snel weer mee op . Later kwam een andere collega binnen rennen en die begon opeens met reanimeren en liet de zuurstoffles halen. Alles overrompelde me een beetje en omdat dingen snel moeten gebeuren werd er in het twi gepraat en kon ik er dus niet veel van verstaan, ook stonden er nog een stuk of 6 studenten omheen die ook meekeken en de zus van de vrouw werd weggestuurd. Na een tijd te hebben gereanimeerd en zuurstof te hebben toegediend, is de vrouw toch overleden. Haar zus werd er bijgehaald en verteld wat er was gebeurt, ze liet niets van haar verdriet merken op het moment dat ze binnen was, maar toen ze weg liep hoorde ik haar hard huilen en schreeuwen. Nadat de vrouw was afgelegd en een van de studenten samen met ons had gebeden voor deze vrouw en haar familie, ging iedereen weer verder met de dingen die op de afdeling moesten gebeuren. Het was heftig om te zien, maar nu weet ik wel hoe dit soort dingen er hier aan toe gaan en hoe verschillend er door collega’s op bepaalde situaties kan worden gereageerd.
Verder heb ik deze week weer wondbehandeling gedaan, medicatie klaargemaakt en toegediend, insuline toegediend en geassisteerd bij een katheterisatie, een leerzame week dus!
Deze week heb ik gebakken planteen en yam geproefd tijdens het werken, ik kan je zeggen dit smaakt een stuk beter dan de koko van vorige week!!
Afgelopen weekend zijn we ook langs een kleermaker geweest en nu worden er 4 Ghanese jurken voor ons gemaakt. Volgende week kunnen we ze ophalen, foto’s zien jullie hier vast nog wel van. Ook heb ik weer post gekregen vanuit Nederland, waaronder de brieven uit groep 8. Ze hangen in onze kamer hoor, en ze vrolijken de boel aardig op (zie foto), bedankt!
Gisteren zijn we naar de Fiema monkeys geweest en naar de Kintapo waterafalls. De reis hiernaar toe was al een groot avontuur. De wegen waren erg slecht, nat, blubberig en we hebben een paar keer bijna vastgezeten en dat wil je niet midden in the middle of nowhere…
Na onze hobbelige rit kwamen we eindelijk aan bij de Fiema monkeys en hebben we ons eerst aangemeld voor we naar het dorpje met de aapjes konden. De geschiedenis hiervan zegt dat de mensen die in dit dorp woonden waren veranderd in apen door de chief van het dorp. Deze chief werd vermoord en heeft ze nooit meer terug veranderd in mensen, dus de apen die hier rondliepen zijn eigenlijk mensen en kunnen je ook verstaan, denken de mensen hier. Ik geloof er niet zo veel van, maar dan weten jullie ook het verhaal achter dit apendorpje ;)
Nadat we dit hebben gehoord zijn we richting het bos gelopen waar de aapjes zaten. Voordat we de aapjes zagen, zagen we dat onze gids een goeie uitglijder maakte op een van de modderige paden, Jessica en Anette kwamen niet meer bij! Nadat hij weer overeind stond en was bijgekomen van de schrik, mochten we de aapjes bananen geven. Ze komen heel dicht bij en eten gewoon uit je hand (als je de banaan goed vasthoud anders ben je hem helemaal kwijt), ze zijn totaal niet bang voor mensen. Een van de apen sprong al tegen Jessica op om haar bananen uit de handen te graaien, hilarisch, 2 aapjes die knuffelen.
Na de Fiema monkeys zijn we richting de Kintampo waterfalls gegaan. Eerst weer een hele trip over slechte wegen, we moesten zelfs 2x uitstappen omdat de auto anders te zwaar was en niet door de modder en gaten in de weg kwam (volgens mij worden we al weer wat dikker :P). Toen we daar aankwamen zagen we dat ze ook hier in Ghana aan discriminatie doen. Wij moesten 2 Cedi meer betalen dan de Ghanezen!! Maar vooruit, we waren hier niet voor niks helemaal naartoe gehobbeld en dus hebben we toch maar gewoon betaald. Nadat onze jonge gids (12 jaar!) ons langs de eerste 2 watervallen had geleid zijn we naar de derde en grootste waterval gegaan. Het was hier poepie druk en t zag zwart van de Ghanezen met 2 witjes ertussen.. Er zaten 2 Duitse meiden in het water en daarom heen natuurlijk allemaal Ghanese jongens. Wij hadden geen droge kleren mee, en dat vond ik ook geen probleem. Het water zag er vies uit en ik zou ook niet graag met zoveel publiek om me heen willen badderen. Het was erg mooi om de watervallen te zien, en we hebben ook heerlijk gelachen om de spartelende Ghanezen die er waren.
De terugweg durfden we niet te slapen, hoe moe we ook waren omdat onze chauffeur verschrikkelijk hard reed en ondanks dat zelf bijna in slaap viel. We hebben hem goed in de gaten gehouden, maar helaas zagen we toch een drempel over het hoofd. Jessica, Anette en ik zaten met onze koppen tegen het dak, die was toch harder dan we hadden verwacht… Gelukkig zijn we veilig thuis aangekomen en hebben we die nacht goed geslapen, wat wil je na zo’n avontuurlijke dag!
Gisteravond hadden we een heerlijke Nederlandse avond met boer zoekt vrouw, cola en chips! Hoe Nederlands kun je het hebben…
Liefs Mathilde
-
29 Oktober 2012 - 20:32
Dirk Rn Monique:
Heei mathilde,
Zo zeg wat maak jij veel mee zeg! Een geweldige avontuur lijkt ons.we kunnen ons voorstellen dat het een vreselijke nare ervaring is om iemand zo te zien sterven pff heftig. Gelukkig ook mooie dingen! Lijkt me heerlijk om tussen alle bezigheden en indrukken gewoon ff een avondje boer zoekt vrouw te kijken!lekker hollands ! Meis succes , veel plezier daar ! Veel liefs van Dirk , monique, daniek, boaz en lynn! -
29 Oktober 2012 - 23:06
Henk En Marida:
Hoi Mathilde,
Wat heb je weer veel meegemaakt. Sommige dingen hadden we al van je gehoord via skype.
Heftig als zo'n jonge vrouw overlijd en hoe ze er daar mee omgaan.
Gelukkig heb je ook weer veel geleerd en heb je ook mooie dingen meegemaakt.
We zijn benieuwd hoe jullie eruit zullen zien in de Ghanese jurken.
Aapjes kijken blijft altijd leuk en wat een schitterende watervallen.
Leuk al die foto,s erbij zo krijgen we toch een beetje een indruk van het land en het leven daar.
Wel heel wisselend als je die beelden ziet van de prachige natuur, het mooie zwembad maar ook de armoedige "woningen".
Gelukkig dat je weer veilig teruggekomen bent na die hobbelige reis.
Veel plezier weer de komende tijd.
Groetjes en een dikke knuffel van Paps en Mams. -
29 Oktober 2012 - 23:34
Henri En Henriette:
he mathilde,
wat een belevenissen weer!!!
heftige en verdrietige dingen.
wat je echt wel even stil laat staan. (wat zijn we dan rijk en gezegend dat we hier in Nederland leven met alle medische kennis en kunnen)
maar ook een boel leuke ervarigen (wat een geweldige foto's).
ik moest van Lies even doorgeven, dat ze je haar met de vlechtjes erg leuk vind (jammer dat je ze uithebt gehaald). als je terug bent, mag je het een keertje bij haar doen!!!
heel veel plezier daar met elkaar.
geniet ervan...
veel liefs Henri en Henriette
Alicia
Ruben
Linde
-
30 Oktober 2012 - 21:07
Annemieke:
Hee Math,
Je maakt daar echt veel mee zeg!
Wel heel heftig om mee te maken als iemand sterft..
Gelukkig ook veel leuke dingen die je daar doet!
De watervallen zien er super mooi uit, en wat zijn de aapjes lief.
Veel plezier en succes de komende tijd!
Liefs,
Annemieke -
31 Oktober 2012 - 13:12
Fam. Barneveld:
Heej Mathilde,
Wat een belevenissen zeg,
Dat er zo,n jonge vrouw sterft zonder dat je eigenlijk iets kan doen.. (sterkte)
En dan gelukkig ook de leuke dingen die je mee maakt!
Erg benieuwd naar je Ghanese jurk,
Ook altijd leuk de foto,s die je er bij plaatst
Nou fijne tijd nog daar!
Groeten Arjan&Jolanda, Rosalie, Jan en Sanneke -
01 November 2012 - 10:31
Fam. De Leeuw:
Hoi Mathilde!
Wat mooi om jouw zo te kunnen volgen.
Wat een belevenis voor jouw!
Heel veel succes met alles en ook
sterkte met de moeilijke dingen die je daar meemaakt.
De hartelijke groeten van,
Ome Wim en Tante Hillinde,
Stèphanie, Henri, Angela en Milan (: -
02 November 2012 - 10:03
Margreeth, Lianne En Andrea :
Hoi Mathilde,
Gelukkig heb je onze kleurplaten gekregen, vind je ze leuk?
Heb je er genoeg?
Heb je nog van anderen brieven en kleurplaten gehad??
Leuke foto's.
We hebben vandaag heerlijk op school gegeten, Albert Flier heeft voorgelezen.
Nog veel plezier in Ghana!!
Groetjes namens heel
groep 8
-
03 November 2012 - 18:53
Henk En Marian Kijk In De Vegte Uut Gellemuun:
Vandaag voor de eerste keer de site gezien met je verhalen en foto's
We volgen ook een gezin uit Genemuiden die 4 kinderen uit Hongarij adopteren
Daar sneeuwde het en bij jou is het lekker warm
Het is echt behelpen als we dit zo lezen.
Petje af Mathilde voor wat je doet.
groeten van de buurtjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
